کاش زودتر آن را بی وفا می کردی ، کاش زودتر من را غمناک می کردی ، 

کاش زودتر به من نشان می دادی که ته بن بست همه رنگها سرابند ...
تو غار تنهایی ام چیزهایی را  دارم یاد می گیرم که توی لحظه های خوشی ام اگر هزاران بار تلاش می کردم آنها را بدست نمی آوردم .
من الان درد را یک جور دیگه ای حس می کنم ،
این روزها  خود درد درمان درد دلم شده ، خود غم درمان شبهای بی غمم شده .
کاش زودتر می فهمیدم هر چی بیشتر رنج بکشم ،
عذاب بکشم ، صبور باشم ،
تو را بیشتر در کنار  خود دارم
و من در تاریک ترین لحظه  زندگیم طلوع نور سفیدی را دیدم که همچنان مرا خیره به دنبال خود می کشاند .
پس رنج می خواهم ،
درد می خواهم برای بیشتر با تو بودن ...
شیرینی درد را حس کردم ،
تلخی غم را چشیدم
و چه گوارا بود لحظه های سرد زندگیم ....